EFT voor gezinnen

EFT voor gezinnen: Hechtingsgerichte Gezinstherapie

EFT (Emotionally Focused Therapy) voor gezinnen heeft de hechtingstheorie als basis en is gericht op het herstel van een veilige hechtingsrelatie tussen ouders en kind. Het heeft een stapsgewijze en gefaseerde opbouw die een goede houvast biedt voor gezinstherapie.

Deze gezinstherapie is gericht op het contact tussen ouders en kind te verbeteren en gebroken banden te herstellen.

Het doel is gezinnen te helpen hun emotionele evenwicht en veerkracht te herstellen. Het hele gezinssysteem wordt betrokken bij de behandeling. De therapeut richt zich op de vraag: wat blokkeert de ouder om responsief en afgestemd te zijn op de beleving, gevoelens en behoeftes van hun kind en wat blokkeert het kind om naar zijn ouders toe te gaan voor hulp of troost? De therapeut helpt het kind om pijnlijke dingen uit te spreken naar de ouder en helpt de ouder om dit te kunnen ontvangen. Door de kracht van deze nieuwe emotionele ervaring, kunnen ervaringen uit het verleden verwerkt worden en kunnen familieleden zich opnieuw verbinden. Dit vergroot het onderlinge vertrouwen en het vertrouwen in zichzelf alsmede de veerkracht binnen het gezin.

Ouder-kindgesprekken gaan bij opvoedingsproblemen in het dagelijks leven vooral over gedrag van het kind dat de ouders als storend, problematisch of zorgelijk ervaren. Dit geeft het kind geen vertrouwen en zo komt het gesprek al gauw in een impasse of in negatieve escalaties terecht. Daardoor zoekt het kind geen steun bij de ouders als het dat nodig heeft. Het gesprek tussen ouders en kind gaat maar zelden over de gedachten en gevoelens die achter dat gedrag bij het kind schuilgaan en waar het kind zelf niet goed toegang toe heeft, laat staan woorden ervoor: boosheid, gekwetstheden, angsten, een negatief beeld van zichzelf.

De therapie richt zich op het creëren van een relatie waarin het kind leert moeilijk hanteerbare gevoelens en gedachten te delen met de ouders. De ouders van hun kant leren om daar empathisch en responsief op te reageren in plaats van in de verdediging, uitleg, preken of vermaningen te schieten. Zo ontwikkelen zij beiden een betere emotieregulatie en wederzijds vertrouwen, ofwel een veiliger en positiever innerlijk werkmodel van zichzelf en de ander. Daarmee is het kind op termijn beter beschermd tegen blokkades en risico’s in zijn/haar ontwikkeling en ontwikkelen zowel ouders als kind meer veerkracht en een beter vermogen om met elkaar problemen en conflicten in de opvoeding op te lossen.